วันนี้หลังจากไปงานสลายร่างเพื่อนนักสร้างบารมีท่านหนึ่งแล้ว ก็ไปนั่งสวดมนต์ที่วิหารคด
หน้าเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์
ราวห้าโมงกว่าๆ ตอนเย็นๆ ลมพัด
แดดยอแสง ลดความรุนแรง แต่ก็ยังมีแสงสวยตกกระทบองค์พระบนเจดีย์ ให้เป็นสีทองอร่าม อย่างที่เคยเป็น
เจดีย์ ไม่เปลี่ยนแปลง
อากาศไม่เปลี่ยนไป ยังอบอุ่นทั้งภายนอก และในใจผู้ไปเคารพสักการะ เสมอ
วันนี้เห็นเพื่อนชาวเมียนมาร์ มากันหลายร้อยคน เดินสงบเสงี่ยม ประทักษิณรอบพระมหาเจดีย์ ในขณะที่ เราๆ กำลังสวดธัมมจัก เสียงดังจากลำโพงเหมือนเคย
มองๆ ไป ปากสวด แต่ใจก็คิดถึงว่าเรามายุคสร้างให้คนรุ่นต่อๆ ไปมาแสวงบุญ เราก็มีส่วนแห่งบุญในฐานะผู้สถาปนาคนนึง
สาธุ สาธุ สาธุ
คิดถึงวันคืนที่ผ่านมา วันที่เราต้องพยายามบุกเข้ามาสวดมนต์ เข้ามาเฝ้าเจดีย์
วันที่เค้าห้ามเข้า เค้าผลักดันเราออกไป ต้องไปนั่งกินนอนกิน น้ำท่าไม่ต้องอาบกันที่ตลาดฝั่งตรงข้าม วันนั้นใจโหยหา อยากมากราบพระเจดีย์ อยากมาอยู่ตรงหน้าวิหาร อยากปกป้องดูแล....
เสียงสวดมนต์แม้ไม่หายไปหมด แต่ก็จางๆ ไป เป็นแค่เสียงแผ่วล้า แบบคนใกล้หมดลมหายใจ มองซ้ายขวา หน้าหลัง เก้าอี้ที่ว่างวางไว้ ไร้ผู้คน
แม้เสียงจากลำโพงยังดังอยู่ต่อเนื่อง แต่ก็เหมือนขาดชีวิต ขาดลมหายใจ ขาดมนต์ขลังของบทธัมมจัก
วันนั้นเค้าห้ามเอาข้าวเข้ามา ไม่มีข้าวกิน ก็ไม่เป็นไรขอให้ได้มาสวดมนต์ตรงนี้
วันนั้น วันไหนๆ ถ้าใครห้ามไม่ให้เราทำความดี เราก็จะพยายามฝ่าฟัน ไปทำวัตรสวดมนต์ สวดธัมมจักของพวกเรา ณ ที่ตรงนี้
แต่ ....
วันนี้
ไม่มีใครห้ามแล้ว...
ไม่มีใคร ปิดประตูขวางแล้ว...
ความเคารพรักต่อครูบาอาจารย์ ต่อพระรัตนตรัย ของพวกเรา ก็คงอยู่เหมือนเดิม
แต่ทำไม เก้าอี้จึงว่างเปล่า
ทำไม เสียงจึงแผ่วเบา
ทำไม จะต้องให้ใครมาเชียร์ให้เราทำความดี
ทำไม เราจะพร้อมเพรียงกันต่อเมื่อ ถูกห้าม
คิดถึงวันคืนที่ผ่านมา วันที่เราต้องพยายามบุกเข้ามาสวดมนต์ เข้ามาเฝ้าเจดีย์
วันที่เค้าห้ามเข้า เค้าผลักดันเราออกไป ต้องไปนั่งกินนอนกิน น้ำท่าไม่ต้องอาบกันที่ตลาดฝั่งตรงข้าม วันนั้นใจโหยหา อยากมากราบพระเจดีย์ อยากมาอยู่ตรงหน้าวิหาร อยากปกป้องดูแล....
เสียงสวดมนต์แม้ไม่หายไปหมด แต่ก็จางๆ ไป เป็นแค่เสียงแผ่วล้า แบบคนใกล้หมดลมหายใจ มองซ้ายขวา หน้าหลัง เก้าอี้ที่ว่างวางไว้ ไร้ผู้คน
วันนั้น เค้าไม่ให้เข้า เราก็เดินฝ่าท้องนา แบกข้าวของเข้ามา. ปีนกำแพงเข้ามา ขอเข้ามาสวดมนต์ตรงนี้
วันนั้นเค้าห้ามเอาข้าวเข้ามา ไม่มีข้าวกิน ก็ไม่เป็นไรขอให้ได้มาสวดมนต์ตรงนี้
วันนั้น วันไหนๆ ถ้าใครห้ามไม่ให้เราทำความดี เราก็จะพยายามฝ่าฟัน ไปทำวัตรสวดมนต์ สวดธัมมจักของพวกเรา ณ ที่ตรงนี้
แต่ ....
วันนี้
ไม่มีใครห้ามแล้ว...
ไม่มีใคร ปิดประตูขวางแล้ว...
ความเคารพรักต่อครูบาอาจารย์ ต่อพระรัตนตรัย ของพวกเรา ก็คงอยู่เหมือนเดิม
แต่ทำไม เก้าอี้จึงว่างเปล่า
ทำไม เสียงจึงแผ่วเบา
ทำไม จะต้องให้ใครมาเชียร์ให้เราทำความดี
ทำไม เราจะพร้อมเพรียงกันต่อเมื่อ ถูกห้าม
วันนี้ นั่งสวดไป คิดถึงครูของเราจริงๆ .. ที่ท่านต้องมานั่งเชียร์พวกเราทุกเมื่อเชื่อวัน
วันนี้ นั่งสวดไป นึกถึงเพื่อนพ้องที่ร่วมสร้างบารมีจริงๆ ว่าพวกเรานึกถึงครูพวกเราไหม
ท่านคงคิดถึงพวกเรามากเหมือนกัน...
ถ้าพวกเราคิดถึง สัปดาห์นี้ ก่อนอาสาฬหบูชา เรามาบูชาคุณพระรัตนตรัย คุณของครูของเราที่คอยชี้แนะ คอยผลักดันให้เราทำความดี
ด้วยการมาสวดธัมมจักกันให้เนืองแน่น เหมือนวันเก่าก่อน
ให้ครูของเราได้เห็นว่า พวกเราใจแน่วแน่มั่นคงในการทำความดีไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่า ดินฟ้าอากาศ สิ่งแวดล้อม จิตใจคนทั้งหลายจะอย่างไร
เราก็มาสวดมนต์กันที่หน้าเจดีย์พระพุทธเจ้าล้านพระองค์กัน
ท่านจะได้อยู่ในใจพวกเราทุกคน อย่างสุขใจ
วิ. 25 มิย.60
เจดีย์เเห่งพระรัตนตรัย
ตอบลบ