วันจันทร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

สิ้นหวัง

ถึงบรรดา ลุงๆ ทั้งหลาย

คุณจำวันเวลาที่ คุณลุงทั้งหลาย ยังเป็นหลานๆ ได้ไหม

เวลาที่มาถึง ทางแยกของชีวิต ว่าจะต้องเลือกทำ เลือกเรียน เลือกวิชา เลือกโรงเรียน

เวลาที่พยายามพากเพียรเขียนอ่าน เป็นเดือน เป็นปี
เวลาที่ทดสอบความรู้
เวลาที่เปิดเทอม แล้ว เปลี่ยนชั้น เปลี่ยนห้อง


แล้วมองไปรอบตัว เพื่อนเก่าบ้าง เพื่อนใหม่บ้าง มาเจอกัน
แล้วก็เริ่มใหม่ในการเลือก เลือก เลือก

คุณมีโอกาส เลือกหลายครั้ง จนกระทั่งคุณมาถึงวันนี้ เป็นผู้มีอำนาจทั้งหลาย ที่ใกล้จะไม่มีทางเลือกแล้ว

แล้วตอนนี้คุณกำลังทำอะไร


สามเณร ผู้มาบวชในพระศาสนา
บ้างบางท่านก็ตั้งใจเลือกมาเรียนพระศาสนา เพราะศรัทธา
บ้างบางท่านเพราะโอกาสเรียนสายสามัญมันไม่อำนวย
บ้างบางท่านไม่มีโอกาสใดๆ ให้เดิน ก็ได้อาศัยพระศาสนา

เช้า สาย บ่าย ค่ำ ในมือจะมีหนังสือบาลี เล่มเล็กๆ เดินไปท่องไป
ท่องจนกว่าจะจำได้ทั้งเล่ม
เพราะท่านเริ่มมีความหวัง
หวังว่า จะเป็นผู้ทรงความรู้ ในทางศาสนา
อ่าน ออก แปลได้ ในพระสัทธรรม

จะได้ดำรงธรรมของพระพุทธเจ้าให้คงอยู่


ความทุ่มเทตลอดปี เพื่อวันเดียว วัดผลในการสอบสนามหลวง
มันไม่มีทางเลือกมากนัก ในการที่จะเป็นผู้ทรงธรรม

แต่ท่านก็ได้เดินมาสายนี้แล้ว
ทุ่มเทแล้ว
พากเพียรแล้ว
มีความสุขในการร่ำเรียน


แต่
คนอย่างลุงๆ ที่ใช้เวลาบนโลกนี้ มานานแล้วนั้น
กลับช่วงชิงโอกาสทางเลือกของท่านไป
ตัดโอกาส ไม่ให้ท่านออกไปสอบ

ด้วยเหตุผล ที่ท่านฟังอย่างไงก็ไม่เข้าใจ

ปรองดอง แต่จัดเต็ม
ให้ทำตามกฏที่ลุงบอกว่านี่เป็นกฏ  แต่ลุงกะคนของลุงไม่ทำตามกฏนั้น




ปีหน้า จะเป็นอย่างไร
สามเณรเบื่อหน่ายไม่อยากเรียนซ้ำ
แสวงหาทางอื่น ฆ่าเวลา
ส่งผลไปถึงส่วนรวม โรงเรียนที่ไม่สามารถทำให้นักเรียนมีความสุข
ก็ไปหาทางอื่นทำกัน จนถึงกับเลิกเรียนไป

ในที่สุดบุคลกรของพระศาสนาขาดคุณภาพ
พระศาสนาขาดบุคลากร
ผลก็ตกไปที่ญาติโยม ก็จะไม่มีใครไปอธิบายให้ฟังถึงธรรมะที่ลึกซึ้ง

ก็ตีความแบบงูๆ ปลาๆ มั่วกันแบบปัจจุบัน

ว่าทำดีแล้ว ไม่เบียดเบียนใคร ถือว่าดีแล้ว
โกหกเพื่อให้คนอื่นไม่เจ็บก็ดีแล้ว ดีแล้ว

มันดีตรงไหน ไม่มีดีสักเรื่อง

ลุงครับ...  ปล่อยให้สามเณรไปสอบเถอะ จะจับเด็กทำไม
สามเณรผิด เพราะอะไร ลุงมาตอบหน่อยได้ไหม

วิ.20 กพ.60

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น