วันศุกร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2559

กำลังรอ..วันๆนั้น


เมื่อวานนี้ วันที่ทุกส่วนลุ้นระทึก ในแบบต่างๆกัน

บางคนมีหน้าที่คุย ... ก็ลุ้นระทึก รอวันที่จะลุย
บางคนมีหน้าที่ลุย .....ก็ถึงวันที่ได้มาทำหน้าที่คุย

กองเชียร์ บางกลุ่มก็กระเหี้ยนกระหือ ยุแยง ให้นองเลือด คงอยากเห็นภาพ คนวัดพระธรรมกาย ตายจมกองเลือดท่วมลานเจดีย์  แมลงวันตอมศพเด็กน้อย  คนแก่  เสื้อขาวที่ถูกย้อมด้วยเลือดกลายเป็นสีแดงแห้งกรัง
http://www.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9530000037488&TabID=3&


กับกลุ่มคนบางพวก ที่ทั้งชีวิต มุ่งมั่นจะเอา ความยุติธรรม และความเสมอภาค ประชาธิปไตย  แต่ก็ยากจะหาตัวอย่างของคนที่จะมาทำเป็นตัวอย่างได้  ทีจะยอมเอาชีวิตไปแลกกับอุดมการณ์ที่แท้จริง

หลายกลุ่มทั่วโลกที่ตามมองดูเหตุการณ์ต่างๆ ก็เริ่มออกมา พูด เขียน ด้วยความรู้สึกอยากอธิบาย ที่เห็นภาพของคนจำนวนหมื่น

คนของเราที่ นั่งสมาธิ นิ่งสงบ  ท่ามกลางอากาศที่แปรปรวน ดั่งกระแสใจคนในบ้านเมืองนี้  เดี๋ยวก็แดดออก เดี๋ยวก็ฝนตก เดี๋ยวเปียก เดี๋ยวแห้ง สลับไปมาสองสามรอบ  นั่งนิ่งๆ พร้อมที่จะสละทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิต เพื่อบุคคลที่ตนศรัทธา และรักษาธำรงพระศาสนาไว้


จนเกิดวลี ที่จะกลายเป็นภาษิตขึ้นมา  หลายคำ



" ภาพที่คนนั่งมีฝนตก แม้มองไม่เห็นหน้า  แต่เห็นหัวใจ
I can't see your Faces but I can see your Hearts."


"ผู้นำที่ผ่านอยุติธรรมอันเจ็บปวดนี้ ประวัติศาสตร์จะจดจารจารึก ชื่อนามเขาผู้นั้นไว้เป็น ... วีรบุรุษผู้ปกป้องพระศาสนา  "  ..​เจ้าคุณเบอลิน



" จากนี้ไป ธรรมกายจะเป็นชื่อเดียวกันกับ ความยุติธรรม "
"ธรรมกายและความยุติธรรม จะเห็นสิ่งเดียวกัน ที่แยกกันไม่ได้"
Happy Man


และที่สุด คำฮิตติด แฮทแทรก

# ตอนบ้านเมืองเป็นประชาธิปไตย

ทุกอย่างตอนนี้ ก็รอตอนนั้นแล้วกัน










ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น